Pyetja që është bërë më shumë këto ditë është se kur do të përfundojë kjo çmenduri? Kur dhe si do të marrë fund pandemia e shekullit 21 që ka paralizuar botën?
Pothuajse të gjithë në familje kanë dikë që është në rrezik sepse janë më të moshuar, kanë disa sëmundje themelore siç janë presioni i lartë i gjakut, diabeti ose kanceri ose janë të moshuar dhe të sëmurë në të njëjtën kohë. Kjo, nga ana tjetër, do të thotë që shumë mund të mbesin pa një anëtar të familjes. Dhe madje edhe të rinjtë nuk janë imun ndaj kësaj sëmundje.
Pandemia nuk mund të përmbahet më!
Epidemiologët kryesorë në botë pajtohen sot që pandemia e Covid-19 është përhapur aq shumë në të gjithë botën sa nuk mund të përmbahet më.
“Dy ose tre javë më parë, ne ende shpresonim për përmbajtje”, tha Tara Smith, një epidemiologe në Universitetin e Shtetit Kent, për Vox javën e kaluar. “Ne kemi kaluar vërtet tani. Kali është jashtë nga hambari”, shtoi ajo.
Epidemiologu i Harvardit Marc Lipsich tha në Twitter më 3 mars se ai mendonte se Covid-19 do të infektonte midis 20% dhe 60% të popullsisë në të gjithë botën.
Nathan Grubaugh, një epidemiolog në Shkollën e Shëndetit Publik Yale, tha që pa një vaksinë efektive, mund të infektohen miliona njerëz në botë. Me fjalë të tjera, Covid-19 ka shumë të ngjarë të vazhdojë të përhapet, të shkaktojë sëmundje serioze dhe të vrasë jetë deri sa të gjejmë një vaksinë efektive ose derisa njerëzit e mjaftueshëm të zhvillojnë imunitet natyror ose imuniteti kolektiv.
Por udhëheqësit botërorë dhe sistemet shëndetësore duhet të hartojnë strategji që do të çojnë në disa prej rezultateve në të cilat virusi do të pushojë të paraqesë një kërcënim të tillë siç qëndron aktualisht. Këtu do të sqarojmë disa faktorë kryesorë në histori dhe disa zgjidhje të mundshme.
Ne arritëm të ndalonim SARS, por ai ishte ndryshe
Përhapja e viruseve të reja si Covid-19 mund të ndalet në mënyra të ndryshme. Ndonjëherë është e mundur të identifikohen dhe izolohen pacientët në kohën e duhur për të parandaluar kontaktin e tyre me njerëz të shëndetshëm. Në këtë mënyrë, numri i personave të infektuar nga një pacient, i shprehur si R0, bie nën 1 dhe sëmundja bie dhe ngec. Për sa kohë që R0 është më i madh se 1, domethënë, për aq kohë sa një i sëmurë infekton më shumë se një person mesatarisht, sëmundja do të përhapet me sukses, transmeton Telegrafi.
Sidoqoftë, duhet të kihet parasysh se në rastin e SARS, simptomat ishim më të qarta dhe përgjithësisht të rënda. Prandaj, mund të ishte relativisht e lehtë t’i identifikosh dhe izolosh ata në kohën e duhur përpara se të infektosh shumë njerëz.
Jo, Covid-19 nuk është si gripi sezonal
Para se të përshkruajmë faktet kryesore që ka ky virus, le të ritheksojmë një gjë më të rëndësishme – kjo sëmundje krahasohet gabimisht me gripin. Njerëzit shohin stafin mjekësor në kostum çdo ditë duke transportuar njerëz të sëmurë rëndë, duke parë rritjen e numrit të vdekjeve, duke dëgjuar që të gjitha shtetet janë në karantinë të rreptë, që kjo është pandemia më e madhe e shekullit 21, etj., Dhe nga ana tjetër, ata dëgjojnë mesazhe nga politikanë dhe gjysmë ekspertë që thonë se nuk ka asnjë arsye të frikësohet shumë, se Covid-19 është më pak i rrezikshëm se gripi sezonal për të cilin askush nuk është gati aq i ngazëllyer.
Historia që Covid-19 nuk është e ngjashme me gripin sezonal. Ndër të tjera, këto sëmundje shkaktohen nga dy specie krejtësisht të ndryshme dhe dy klasa krejtësisht të ndryshme të viruseve.
Pse është pothuajse e pamundur të ndalosh Covid-19?
Një nga arsyet e rëndësishme pse Covid-19 tani është pothuajse e pamundur të ndalet është sepse sëmundja është përhapur në shumë pjesë të botës. Në këtë moment, numri i të infektuarve mund të jetë dukshëm më i lartë se numri i atyre që u konfirmuan se ishin të sëmurë (më shumë se 160,000 të dielën në mëngjes), dhe jo të gjitha vendet kanë aftësinë të testojnë me siguri pacientët dhe të monitorojnë të gjitha kontaktet e tyre.
Përveç kësaj, disa hulumtime të reja kanë treguar që pacientët mund të infektojnë të tjerët edhe kur nuk kanë simptoma të dukshme.
Një studim zbuloi se SARS-CoV-2 kishte afinitet 10 deri 20 herë më të madh për t’u lidhur me qelizat njerëzore sesa SARS-CoV që shkaktoi SARS.
Kur sëmundja po zbehet?
Pra, tani që tashmë është e qartë për të gjithë se virusi nuk mund të ndalet, është një detyrë e rëndësishme që drejtuesit e shtetit dhe profesionistët e shëndetësisë të vendosin politika të duhura shëndetësore për të minimizuar dëmin në shoqëri, veçanërisht në drejtim të shëndetit të njeriut dhe jetës, por nëse është e mundurtë minimozohen dëmet edhe në ekonomi.
Këtu ekzistojnë dy qasje kryesore, megjithatë, për t’i kuptuar ato, le të sqarojmë së pari në mënyrë më të detajuar në cilat rrethana sëmundja ulet.
Sëmundja ndalet kur nuk ka askund tjetër që të përhapet, kur njerëzit me të cilët sëmundja vjen në kontakt janë imun. Imuniteti mund të fitohet në mënyrë natyrale ose me vaksinim. Përveç imunitetit personal, mbrojtja sigurohet nga të ashtuquajturit imuniteti kolektiv. Grupet e rrezikut që nuk mund të vaksinohen ose për të cilat vaksina nuk është mjaft efikase sepse kanë një përgjigje të dobët ndaj vaksinimit, ose që nuk mund të vaksinohen sepse nuk ka vaksinë në dispozicion, mund të mbrohen nga imuniteti kolektiv që formohet kur përqindja e popullatës imune është mjaft e lartë që transmetimi i virusit bëhet i vogël dhe ai pushon së qarkulluari. Për momentin, nuk kemi as imunitet natyral, as artificial, as kolektiv. Ne nuk kemi ato artificiale sepse nuk ka vaksina, kështu që ne nuk mund të mbrojmë të prekurit (të moshuarit, të sëmurët dhe personelin mjekësor) ose popullsinë e përgjithshme. Ne nuk kemi një kolektiv sepse nuk janë mërzitur mjaft njerëz – nuk kemi arritur ende në pragun e imunitetit kolektiv.
Kjo, nga ana tjetër, do të thotë që Covid-19 do të vazhdojë të zgjerohet derisa gjysma e popullsisë së botës të jetë imune. Pasi të kemi vaksina efektive, ne do të jemi në gjendje të vaksinojmë rrezikun, dhe të tjerët do të jenë në gjendje të fitojnë imunitet natyrisht, siç bëjmë me gripin sot.
Dy strategji për trajtimin e një pandemie
Bazuar në të gjitha që dimë tani, autoritetet mund të ndjekin dy strategji për të luftuar Covid-19. Njëra është kineze, e ndjekur nga shumica e vendeve, dhe tjetra duket se ka zgjedhur të ndiqet nga sundimi britanik.
Me pak fjalë, qëllimi i të parit është që të kontrollojnë virusin me masa drastike në mënyrë që të blejnë kohë për vaksinim, dhe e dyta të lejojë që pjesa më rezistente e popullatës, d.m.th., e re dhe e shëndetshme, të sëmuret, në mënyrë që të fitojnë imunitet natyror në numër të mjaftueshëm për të krijuar imunitet kolektiv.
Konfirmohet zgjidhja e suksesshme kineze
Strategjia e parë u konfirmua sepse u demonstrua me sukses nga Kina përmes shembullit të saj. Atje, përmes masave rigoroze të zbulimit, monitorimit, karantinës dhe izolimit, sistemi uli numrin e personave të infektuar nga sëmundja në një periudhë relativisht të shkurtër dhe kështu ngadalësoi në mënyrë drastike përhapjen e virusit.
Covid-19 në Kinë nuk filloi të bie, sepse arriti një kulm natyror , por për shkak se R0-ja e saj ruhet artificialisht e ulët falë përpjekjeve të autoriteteve , sistemet dhe kombet.
Me masa të tilla, Kina gjithashtu ka arritur të ulë vdekshmërinë e pacientëve. Konkretisht, një analizë e madhe e OBSH-së e kryer në Kinë, si dhe përvoja nga sistemet kineze dhe italiane, e cila është një nga sistemet më të mira shëndetësore në botë, tregoi se ashpërsia e sëmundjes dhe shkalla e vdekshmërisë në masë të madhe do të varen nga aftësia për të ofruar kujdes dhe terapi të përshtatshme.
Aktualisht në Kinë, situata është nën kontroll, me numrin e të ardhurve të regjistruar në dhjetëra, jo qindra apo mijëra. Me qasjen e saj, Kina ka marrë kohën për të gjetur vaksinat e para efektive dhe të sigurtë, dhe njerëzit ngadalë kthehen në punë. Vetë kinezët pyesin se si ata arritën të kontrollojnë këtë virus. Japonia dhe Koreja e Jugut tashmë janë duke ndjekur një rrugë të ngjashme.
Por ka një problem. Sëmundja është nën kontroll artificial. Popullsia e këtij vendi shumë-popullor është ende larg imunitetit kolektiv. Për ta përvetësuar atë, Covid-19 do të duhet të marrë rreth gjysmën e Kinës, ose rreth 700 milionë njerëz. Kjo, nga ana tjetër, do të thotë që në çdo moment, mund të shpërthejë ai përsëri dhe do të fillojë një valë e re. Sidoqoftë, me përvojën që ka Kina tani, ekziston një shans i mirë që kjo të mos ndodhë. Nën shikimin vigjilent, çdo fokus i ri mund të shuhet me masa të njohura dhe vaksinat mund të gjenden pa viktima të mëdha.
Strategjia britanike
Kryeministri britanik Boris Johnson dhe këshilltarët e tij janë më të prirur drejt një zgjidhjeje tjetër – krijimit të imunitetit kolektiv.
Për dallim nga pjesa tjetër e botës, ata nuk zgjodhën masa për distancën sociale, nuk shkuan në mbyllje shkollash, as për të ndaluar tubime apo ngjarje sportive, as për karantinë dhe izolim. Në vend të kësaj, ata vendosën të mbështeten në një koncept tjetër. Teoria, e popullarizuar nga ekonomisti Richard Thaler dhe shkencëtari politik Cass Sunstein i Universitetit të Chicikagos, është se në vend të ndalimeve, gjë që do t’i bëjë shumicën e njerëzve të lodhur shpejt dhe nuk do t’i përmbahen atyre për një kohë të gjatë, problemi adresohet nga stimuj pozitivë. Me fjalë të tjera, njerëzit nuk janë të ndaluar, vetëm inkurajohen të sillen me përgjegjësi – të lajnë duart, të mos shtrëngojnë duart me të tjerët, të qëndrojnë në shtëpi nëse ndjehen të sëmurë, të izolohen, veçanërisht nëse janë të moshuar dhe të sëmurë, etj, përcjell Telegrafi.
Sipas kësaj strategjie, të moshuarit dhe të sëmurët duhet të praktikojnë izolimin dhe distancën sociale, ndërsa të rinjtë përmes kontakteve normale sociale do të sëmuren dhe do të fitonin imunitet. Duke vepruar kështu, masat më të rrepta si karantina do të mbaheshin nën kontroll nga autoritetet në një kohë kur numri i pacientëve po i afrohej kapacitetit që sistemi britanik i kujdesit shëndetësor mund të trajtonte.
Qeveria britanike njoftoi të dielën se do të izolonte rreptësisht çdokënd mbi 70-vjeç në përputhje me planin e saj.Por, çfarë ndodh me ata midis 50 dhe 70? Shumë në këtë moshë janë ende duke punuar, për më tepër, më shpesh, në pozita të rëndësishme udhëheqëse në shoqëri, dhe përqindja e atyre që mund të vdesin nuk është e papërfillshme.
Për më tepër, të rinjtë gjithashtu janë treguar se janë të sëmurë rëndë, veçanërisht nëse i ekspozohen niveleve të larta të virusit. Nëse virusi fillon të përhapet në mënyrë të pakontrollueshme mes tyre, shumë do të kenë nevojë për shtrimin në spital dhe për respiratorë. Kjo, nga ana tjetër, do të thotë që spitalet mund të mbingarkohen shumë shpejt, me vdekshmëri dhe sëmundje serioze me aftësi të kufizuara të përhershme që rriten edhe në mesin e të rinjve.
