Kancelarja gjermane Angela Merkel u lavdërua për udhëheqjen e saj ‘të palëkundur’, e cila kishte siguruar një qeveri të menduar mirë, të denjë dhe të gjatë.
Por në fakt nuk është siç duket!
Në Gjermani, frika po rritet se ‘anija’ e Evropës po lundron në ujërat me probleme. Dhe së shpejti kjo anije mund të godisë shkëmbinjtë.
Pse ky ankth? Ndikimi i afërt i Brexit, pasi politikanët dhe politikë-bërësit në të gjithë kontinentin fillojnë të pranojnë se largimi i Britanisë paraqet një sfidë marramendëse për projektin Evropian.
Ndonjëherë ndjehet si anija e Titanikut, me ajsbergun që gjenden në horizont, transmeton Telegrafi.
Për vite me radhë, udhëheqësit e Bashkimit Evropian kanë këmbëngulur që Brexit do të ishte një fatkeqësi për Britaninë, duke e lënë vendin të pashpresë dhe të izoluar.
Sipas propagandës së pamëshirshme të kauzës pro-BE, Evropa do të përparonte në skenën globale, gjithnjë e më të bashkuar, ndërsa Mbretëria e Bashkuar do të rrëshqiste në izolim dhe rënie.
Por, ky tregim ka filluar të duket si një mashtrim.
Kryesuar nga një qeveri e fortë dhe e mbështetur nga një ekonomi dinamike, është Britania që mund të presë të ardhmen më të mirë, ndërsa BE dhe vendet anëtare të saj mbeten të bllokuar në sklerozën burokratike, të fiksuar me rregullimin dhe mirëqenien kur pjesa më e madhe e botë po përqafon lirinë tregtare.
Këtë javë pritet që Mbretëria e Bashkuar të largohet përfundimisht nga Bashkimi Evropian. Pas gjithë viteve të gjata të ngërçit parlamentar, tërheqja e Britanisë nga BE do të bëhet realitet javën e ardhshme.
Analistët parashikuan që ky moment do të ishte prova për shkrirjen ekonomike, megjithatë po ndodh e kundërta. Britania duket e gatshme të përparojë.
Vetëm të enjten, një studim autoritar nga Konfederata e Industrisë Britanike raportoi rritjen më të madhe të besimit në rekord midis prodhuesve, me kompani që planifikuan të rrisin investimet.
Raporti i CBI pasoi lajmet më herët gjatë javës një rënie të papunësisë.
Shkalla e papunësisë në Mbretërinë e Bashkuar është në nivelin më të ulët që nga viti 1974, ndërsa punësimi, në 33 milionë, është në nivelin e tij më të lartë.
Veçanërisht mbresëlënëse është rritja dramatike e vetë-punësimit në më shumë se pesë milionë, një tregues i sigurt i një ekonomie ndërmarrëse.
Lajmet e mirëseardhura të vendeve të punës vijnë kundër një sfondi të një kile në rritje, një kredi të përballueshme gjerësisht të disponueshme, një ringjallje në tregun e pasurive dhe një rënie të konsiderueshme të huamarrjes së qeverisë.
Britania duket sikur mund të menaxhojë veten më mirë pa Bashkimin Evropian. Por a mundet BE-ja të menaxhojë veten pa Britaninë?
Ekonomia e Mbretërisë së Bashkuar është më e madhe se 18 vendet më të vogla të BE-së të kombinuara. Kjo do të thotë në aspektin ekonomik se BE do të humbasë jo vetëm një shtet anëtar – por do të zvogëlohet nga 28 anëtarë në dhjetë.
Në një nivel thjesht fiskal, humbja e kontributit të Britanisë do të ketë pasoja të mëdha për buxhetin e BE-së.
Dhe, në një nivel shumë më të thellë, Evropa gjithashtu do ta ndiejë keq humbjen e modelit të biznesit anglo-sakson, pro-tregut, kur kaq shumë qeveri të BE-së janë të varur nga një qasje kuazi-socialiste, e shtetit të madh, shumë ndërhyrës.
Po tregon se, në këtë epokë të teknologjisë se internetit, arritja më e rëndësishme e Evropës nuk ka qenë krijimi i një gjiganti të ri në internet për të rivalizuar Amazon apo Google, por për të përdorur ndikimin e tij për të prezantuar kontrolle më të ashpra në trafikun e postës elektronike përmes më shumë rregullave.
Në mënyrë të ngjashme, është e jashtëzakonshme që vendet anëtare të BE-së përbëjnë vetëm shtatë për qind të popullsisë në botë – por 50 për qind e të gjitha shpenzimeve të mirëqenies.
Ekonomia në Gjermani ka kohë që është pezulluar në prag të recesionit, me rritje në aneminë e saj për një dekadë.
Industria gjermane e makinave – shtylla kurrizore e ekonomisë gjaermane – tani përballet ndoshta me krizën e saj më të madhe që nga koha kur Gottlieb Daimler dhe Karl Benz shpikën automobilin në vitet 1880, përcjell Telegrafi.
Megjithatë përballë kësaj fotografie të errët, Merkel – tani në vitin e fundit të plotë të mandatit të saj – duket befasisht e vetëkënaqur dhe e pafuqishme.
Ajo po mburret me arritjet e saj, pastaj vazhdon të bëjë diçka më të pazakontë për një politikan perëndimor: ajo citoi revolucionarin rus Lenin, i cili iu referua parimit politik të ‘një hap përpara, dy hapa mbrapa’.
Askush nuk dukej i befasuar që Merkel shqiptoi emrin e këtij komunisti vrasës masiv përpara një grupi të akademikëve amerikanë.
Ndërkohë, vështirësitë e vendeve të tjera evropiane janë edhe më të këqija.
Në vendin fqinj në Francë, presidenti Emmanuel Macron është duke luftuar një luftë humbëse në përpjekjen e tij për të reformuar shtetin e gjerë dhe të çuditshëm francez, veçanërisht një sërë skemash pensioni të papërballueshme.
Një vështrim mbi natyrën e kalbur të burokracisë qytetare të Francës u dha disa vjet më parë nga Aurelie Boullet, e cila shkroi një libër në lidhje me përvojat e saj si punonjës në Këshillin Rajonal të Aquitaine.
“Unë po shkatërrohesha nga puna ime sepse nuk kisha çfarë të bëja”, tha ajo, duke shpjeguar se puna e saj aktuale si administratore e rangut të mesëm arriti midis pesë dhe 12 orëve në muaj.
Në këtë kulturë të përtacisë së institucionalizuar, asaj iu tha një herë se kishte përgatitur një raport në formatin e gabuar. Asaj iu dha një javë e tërë për të ndryshuar fontin, megjithëse detyra i mori vetëm 25 sekonda.
Spanja nuk është më e mirë dhe nuk ka asnjë shans për rinovim ekonomik tani që, pas tetë muajsh grindje dhe paralizë, vendi ka një qeveri socialiste të mbështetur nga e majta radikale.
Është një histori e ngjashme në Itali. Atje, si në Francë, përpjekjet për reformë kanë lulëzuar.
Tashmë Britania është një qeveri me një shumicë të fortë, një-palëshe, në krahasim me të gjitha koalicionet e brishta të Evropës. Është një komb me një sens të fortë të qëllimit, i bazuar në besimin në aftësitë e veta dhe një ekonomi të fuqishme. Në të vërtetë, sipas Fondit Monetar Ndërkombëtar, Britania do të jetë ekonomia me rritje më të shpejtë në G7 në Evropë gjatë dy viteve të ardhshme.
Shihet si një vend i gjallë, i hapur që mund të tërheqë sasi të mëdha të investimeve të huaja, ka një rekord të pakrahasueshëm në fillimet e biznesit, është një pionier global i kërkimit shkencor dhe gjenetik.
Britania shihet një vend që ka një sektor të pakrahasueshëm të shërbimeve financiare, gëzon një shtrirje të gjerë kulturore përmes gjuhës, muzikës dhe arteve dhe përmban disa nga universitetet më të mëdha të botës.
I gjithë qëllimi i Brexit ishte që të përafrohej me rritjen e lartë të Amerikës dhe Kinës dhe jo me Evropën që ka zhvillim të ulët.
